O tym, gdzie i kiedy zostanie zawarta intercyza, stanowi ustawa - Kodeks rodzinny i opiekuńczy

Zazwyczaj jest tak, że pobierają się osoby, które się kochają. Akt zawarcia małżeństwa powołuje równocześnie rodzinę, której członkowie współdziałają na rzecz wspólnego dobra, wspierają się, tworzą wspólny majątek, zarządzają nim.

Z mocy prawa po wejściu w związek małżeński nastaje wspólnota majątkowa, czyli od teraz dobra zgromadzone przez małżonków są ich wspólną własnością bez względu na to, kto miał większe zasługi w ich zdobyciu.

Ten porządek prawny można jednak zmienić, a dokumentem, który tego dokonuje, jest intercyza. Na jej mocy wprowadza się rozdzielność majątkową, znosi ją (czyli przywraca wspólnotę), rozszerza albo zawęża. W życiu są różne sytuacje, które wymagają właśnie jednego z tych czterech rozwiązań.

Przykładowo przedsiębiorczy małżonkowie, prowadzący interesy dla swojego i partnera dobra, postanawiają znieść wspólnotę. Drugi przykład: żona prowadzi działalność gospodarczą i nie chce, żeby za jej ewentualne zobowiązania odpowiadał mąż, więc podpisywana jest intercyza, która zachowuje majątek osobisty żony, majątek osobisty męża, ale znosi instytucję wspólnego majątku.

Gdzie i kiedy podpisuje się ten dokument? Jedyną uprawnioną z mocy prawa osobą mogącą przygotować intercyzę jest notariusz. Inna forma umowy małżeńskiej czyni ją nieważną. Notariusz za swą pracę i wystawienie dokumentu pobierze opłatę, którą określa rozporządzenie ministra sprawiedliwości (łącznie z podatkami jest to koszt ok. 520 zł).

Intercyzę można sporządzić przed zawarciem związku małżeńskiego oraz po tym fakcie. Czas zawarcia umowy wywołuje inne konsekwencje odnośnie podziału majątku.